Ks. Andrzej Draguła • KOPOCZYŃSKI • adwokaci i radcowie prawni

Na zakończenie cyklu „Wielkie pytania teologii” przyszła pora na pytania o relacje teologii z otaczającą rzeczywistością. Po co teologii kultura? Po co Kościołowi świat? Czy Kościół potrzebuje świata, a świat Kościoła? Czy dla kultury wiara może być dziś inspiracją – i nawzajem? Czy Kościół musi reagować na współczesną sztukę niczym straż pożarna?

Tymi zagadnieniami zajął się 3 listopada – dobrze znany w kręgu przyjaciół Kancelarii Adwokackiej Tomasza Kopoczyńskiego – ks. dr hab. Andrzej Draguła. Mieszka on w Zielonej Górze i lubi o sobie mówić, że jest prowincjonalnym teologiem. Jest profesorem Uniwersytetu Szczecińskiego i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, a regularnie wykłada także w innych miastach. Wśród jego książek są m.in.: Ocalić Boga. Szkice z teologii sekularyzacji; Copyright na Jezusa; Bluźnierstwo. Między grzechem a przestępstwem. Jest członkiem redakcji „Więzi” i stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”.

W swoim wykładzie ks. prof. Draguła często nawiązywał do niedawno wydanego eseju Leszka Kołakowskiego Jezus ośmieszony. Za tym filozofem – wszak nie będącym chrześcijaninem – prelegent pytał: Czy nasza kultura przeżyje, jeśli zapomni Jezusa? Czy świat przepadnie, jeśli wygnamy zeń Jezusa? Ale też – czy Kościół do czegokolwiek się przyda, jeśli ludzie będą w nim szukać czegoś innego niż Jezusa?

Prezentując własną wizję roli chrześcijaństwa w świecie, zielonogórski teolog odwoływał się do kategorii podobieństwa. Nawiązywał do człowieka jako stworzonego „na obraz i podobieństwo” Boga oraz do pytania Jezusa (przy okazji kwestii zasadności płacenia podatków okupantowi) o to, czyj wizerunek znajduje się na monecie. Ks. Draguła wskazywał na nieusuwalne napięcie między sacrum a profanum. Przedstawił dwa skrajne modele: „chrześcijaństwo niewidzialne” (bez oznak zewnętrznych) i „budowanie Królestwa” (poprzez widzialne struktury). Zastanawiając się nad przyszłością, wykładowca uznał, że być może człowiek kiedyś nie będzie potrzebował religii – ale czy może nie potrzebować wiary?

Dyskutanci ochoczo podejmowali zwłaszcza wątek „inności chrześcijaństwa” – odmienności od dominujących stylów życia, myślenia, ubierania się, itp. Na koniec spotkania mocno wybrzmiało pytanie dotyczące kwestii uwspólnienia wartości. Czy we współczesnym pluralistycznym świecie mówienie o wartościach uniwersalnych jest jeszcze rzeczywistością, czy już iluzją?

Zobacz także