ks. Jacek Prusak

W opracowanym przez Grzegorza Jankowicza cyklu „Nadzieja radykalna” nie mogło zabraknąć ujęcia teologicznego. Przedstawił je ksiądz Jacek Prusak – doktor psychologii, psychoterapeuta, jezuita, prorektor Akademii „Ignatianum”, redaktor „Tygodnika Powszechnego”.

W tytule wykładu o religii nie było jednak mowy i pierwsza część spotkania faktycznie poświęcona była różnicy między optymizmem a nadzieją w psychologii i psychoterapii. Jacek Prusak podkreślił, że „mieć nadzieję” nie znaczy „patrzeć z optymizmem w przyszłość”, zaś w psychologii optymizm definiowany jest nie jako nastrój, lecz nastawienie poznawcze. Inaczej też pracuje się w terapii z ludźmi, których uczy się optymizmu, a inaczej z tymi, którym trzeba przywrócić nadzieję.

Nasz Gość stopniowo przechodził w swoich rozważaniach w stronę filozofii i teologii, wychodząc między innymi od krytyki „sztuki rozpaczy” – pojęcia ukutego przez francuskiego filozofa, André Comte’a-Sponville’a. Zwrócił też uwagę słuchaczy na to, że w religii znajdziemy pochwałę nadziei, a nie optymizmu.

Wiele miejsca poświęcił też Jacek Prusak problemowi kształtowania nadziei – również na płaszczyźnie politycznej. W dyskusji nie zabrakło bowiem także pytań o relację między nadzieją a polityczną demagogią, jak również o rolę nadziei w niedawnym akcie zawierzenia Polski Chrystusowi.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•