Zbigniew Majchrowski

Pierwsze spotkanie „Teki refleksji” w sezonie 2015/2016 było też w pewnym sensie ostatnim spotkaniem sezonu poprzedniego: uczestniczyliśmy bowiem w ostatniej odsłonie cyklu profesora Stanisława Rośka „Istnienie i grzech”. Gościem Kancelarii był profesor Zbigniew Majchrowski z Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego – literaturoznawca, teatrolog, autor takich książek jak „Gombrowicz i cień wieszcza”, „Cela Konrada” czy „Mickiewicz i wiek dwudziesty”.

Temat wystąpienia – „Artysta przed konfesjonałem” – odnosił się do grzechu w sztuce i szerzej: do etyki w działaniach artystycznych. Punktem wyjścia (ale i dojścia) dla rozważań profesora Majchrowskiego był wiersz Czesława Miłosza „W pewnym wieku” i otwierające go słowa: „Chcieliśmy wyznać grzechy i nie było komu”. Głównym obiektem refleksji stał się jednak performans Jacka Markiewicza „Adoracja” i dyskusja wokół niego, jaka rozgorzała przy okazji powtórnej prezentacji w roku 2013. Na kanwie tych zdarzeń Zbigniew Majchrowski postawił kilka fundamentalnych pytań, jak choćby: „co wolno odbiorcy sztuki?” oraz „czy artysta jest wolny od grzechu?”. Kontekstem do tych rozważań była derytualizacja i desakralizacja sztuki oraz sakralizacja artysty – procesy charakterystyczne dla kultury nowoczesnej – jak również ludowa religijność, uwieczniona choćby w „Pamiątce z Kalwarii” Jerzego Hoffmana.

Profesor uwzględnił także możliwość interpretacji pracy Markiewicza jako adoracji dzieła sztuki, obiektu muzealnego, oraz adoracji fetysza. Długa dyskusja, do której zainspirował słuchaczy profesor Majchrowski, dotyczyła zaś takich kwestii jak nagość w sztuce, wartościowanie dzieł artystycznych czy też polska sztuka krytyczna.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•